OSTATNIE WESTCHNIENIE MAURA

Ostatnie westchnienie Maura to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie. Saga ta zaczyna się od przepadku prapradziadka Francisco, zlizanego przez gorliwy jęzor laguny i od wzniecenia w ten sposób katastrofalnej, iście homeryckiej rodzinnej waśni, urozmaicanej morderstwami, toczonej w blasku płonących plantacji i w dymach spowijających gaje kardamonowe. Rodzinę tę rozdzierały nie tylko chciwość i sekrety, lecz i dzieliły granice rysowane kredą na podłodze i sterty worków z przyprawami służące za fortyfikacje. (O całe lata później ofiarą zgubnych podziałów padł również Bombaj i zapłonął). 

Zapierająca dech w piersiach opowiesć Moraesa Zogoiby´ego zwanego Maurem prowadzi przez legendarny rajski salon Aurory do podniebnego ogrodu jego wszechmocnego ojca, na szczyt szklanego wieżowca wzniesionego przez niewidzialnych ludzi; odsłania groteskowe i wzruszające dzieje jego rodu, a także tragikomiczne przeistoczenia wyegzekwowane przez miłość. 

[Rebis, 1997]