TYLKO BEATRYCZE

Tylko Beatrycze nie jest powieścią. Czytelnik nie znajdzie tu ani jednego zdania autorskiej relacji. W tej powieści nic się nie dzieje, wszystko się już stało. Nie wiadomo przy tym, co się stało naprawdę. Przebieg wypadków jest dopiero przedmiotem dochodzenia i właśnie z zapisu owego dochodzenia powstaje...

...Powieść Parnickiego - a raczej nie powieść, lecz wielki dialog - jest labiryntem myślowym, wielopiętrowym, zagmatwanym wszerz i w głąb. Jest olbrzymią konstrukcją, której kontur ostateczny wyznacza zresztą nie historiozofia, lecz teologia...

...Książki Parnickiego stanowią ciągły cykl. Dzieło tego pisarza nie daje się jeszcze ocenić i zaszeregować. Nawet rejestracja jego wątków, nawet jego zewnętrzny opis sprawia trudność krytykowi nieprzygotowanemu.

Nie ukrywam: jestem pod wrażeniem tego dzieła, nie panuję nad nim, czuję, że mnie obrasta całego, gdy z nim obcuję, jego implikacje są nieskończone, wzbudza ono łańcuchowe reakcje wyobraźni. Trudne i męczące w czytaniu, wciąga i fascynuje, nie pozwala od siebie wypocząć, i w tym fizycznym oddziaływaniu na czytelnika jeszcze raz podobne się staje do labiryntu.
Andrzej Kijowski, Życie literackie

[PAX, 1964]