KRONIKA ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH OBSERWANTÓW (1209-1536)

dobry, okładka z niewielkimi otarciami i zarysowaniami, lekko przybrudzony blok książki oraz kilka w sumie stron na bocznym lub dolnym marginesie

Ojciec Jan z Komorowa (ok. 1465–1536) był jednym z najwybitniejszych bernardynów żyjących na przełomie XV/XVI wieku. Do Zakonu Braci Mniejszych wstąpił mając ok. 30 lat i posiadając gruntowne wykształcenie. W zakonie pełnił różne obowiązki. Był gwardianem, prowincjałem, delegatem na kapituły generalne. Ostatnie cztery lata życia mieszkał w Krakowie i mimo starszego wieku poświęcił je pisaniu kroniki zakonu.

Najważniejsze i najobszerniejsze dzieło o. Jana z Komorowa powstało w ostatnich latach jego życia, gdy nie pełnił już żadnych obowiązków w prowincji. Wówczas to powstał rękopis jego kroniki, nazywany Rękopisem Czartoryskich. Równocześnie z oryginałem przygotowywał kopię wspomnianego rękopisu, nazwaną później Rękopisem Jagiellońskim. Kronika ojca Jana z Komorowa, której przekład przedstawia o. Kazimierz Żuchowski, zaczyna się od słów: "Incipit breve memoriale Ordinis Fratrum Minorum…", czyli: "Zaczyna się krótka kronika Zakonu Braci Mniejszych". Autor opowiada o przełożonych zakonu i o wydarzeniach w zakonie, o nieporozumieniach, sprzeczkach i waśniach powstających w różnych czasach i z różnych powodów. Autor opowiada też o początkach prowincji polskiej, o zakładaniu nowych klasztorów, o trosce o obecne i przyszłe klasztory, o łaskach i przywilejach. Jan z Komorowa przedstawia chronologicznie dzieje całego zakonu, przede wszystkim jego początki, wymienia generałów i wikariuszy obserwanckich, omawia herezje i sekty, które w tym czasie powstały, ukazuje rozprzężenie w zakonie i podejmowane próby przywrócenia karności oraz rozwój ruchów obserwanckich. Uwzględnia także ogólne dzieje zakonu. Szczególnie szeroko omawia historię bernardynów w Polsce. Autor rozpoczynając historię zakonu od św. Franciszka, doprowadza ją do 1535 roku.

[Calvarianum, 2014]