WIECZNY GRUNWALD: Powieść zza końca czasów

Szczepan Twardoch, ur. 1979. Debiutował w 2001 roku, publikował m.in. w "Nowej Fantastyce", "Opcjach", "Lampie", "FA-arcie", stały współpracownik "Arcanów" i "44/Czterdzieści i Cztery". Wieczny Grunwald to jego piąta powieść.

Szczepan Twardoch obala mity i stereotypy etosu rycerskiego z okrucieństwem równym cierpieniu Paszki, bohatera książki, który toczy wieczną walkę ze wszystkim i ze wszystkimi, w konsekwencji sam ze sobą, a jego śmierć staje się początkiem poszukiwań własnej tożsamości pośród światów rozciągniętych w wieczności. To opowieść mroczna, brutalna i momentami wręcz obrazoburcza, która w ostatecznym rozrachunku przynosi jednak zrozumienie dla fatalistycznych wyborów iście tragicznego bohatera.

"Jeśli narody mają dusze, to do jakich czyśćców i piekieł one zstępują, do jakich niebios ulatują? Wieczny Grunwald nie jest po prostu »powieścią historyczną« - Szczepan Twardoch stworzył tu narrację o losach jednostki i narodu rozpostartą i w przeszłość, i w przyszłość, i wszerz, w życia nieziszczone: roztęcznioną od realizmu faktów historycznych do fantastycznej metafory »ducha narodowego«. Od czasu Teodora Parnickiego nie pisano w Polsce z tak szalonym rozmachem o człowieku rozdzieranym przez żywioł dziejów i schizofrenicznej lojalności mieszańca, dziecka dwóch kultur, bękarta dwóch ojczyzn".
Jacek Dukaj

"Twardocha pasjonuje prawdziwy los jednostki w historii - doświadczonej kalectwem i śmiercią podczas wojen i grabieży. Jednostki poniżanej z racji stanu czy płci, poddanej naciskowi wielkich narodowych mitologii, jednostki wprzęgniętej w wielowiekową rywalizację żywiołów narodowych. Gorzka mądrość, sceptycyzm, przepełniające książkę Twardocha, są nam równie potrzebne jak optymistyczne wizje dające ukojenie".
Maciej Parowski

[Narodowe Centrum Kultury, 2010]