(0 szt)
zł
zobacz koszyk
dobry, okładka z podgięciami, na bloku książki niewielkie ślady czytania i przybrudzenia, trochę pożółkły papier
Autobiograficzna opowieść o miłości, która ratuje najbliższych od śmierci i zapomnienia.
"Czesław Miłosz mawiał, że miłość do Oli była »osią życia« Aleksandra Wata - wybitnego poety, eseisty, autora słynnego Mojego wieku. Nad nimi przewalały się burze, wojny i totalitaryzmy, a oni trwali przy sobie na przekór wszystkiemu: zsyłce na Sybir, uwięzieniu, straszliwej chorobie.
Wspomnienia Oli Watowej to znakomicie opowiedziana historia życia, jednocześnie liryczne wyznanie i kawał trzymającej w napięciu powieści. Świadectwo absolutnego poświęcenia. I dowód, że miłość naprawdę istnieje, nie tylko w książkach".
Aleksandra Klich
"Wszystko co najważniejsze... jest jedną z najpiękniejszych opowieści o miłości dwojga ludzi: »Wszystko co najważniejsze w moim życiu wiąże się z Aleksandrem« - tym zdaniem rozpoczyna się narracja Oli Watowej, to zdanie otwiera i zamyka (w sensie: wyczerpuje) wielkie wyznanie. Książka ta jest oryginalnym dziełem pisarki - w tym sensie spełniła się przepowiednia Wata: Ola Watowa napisała »książkę wielką, wybitną, może i bestseller«".
prof. Jan Zieliński
Ola Watowa (1903-1991). Urodziła się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. W 1923 roku poznała Aleksandra Wata, z którym ślub wzięła cztery lata później. 9 września 1939 roku wraz z 8-letnim synem Andrzejem małżeństwo ucieka z Warszawy z falą uchodźców w kierunku granicy rumuńskiej. Z powodu wkroczenia do Polski wojsk sowieckich docierają jednak do Lwowa. Tam w styczniu 1940 roku NKWD aresztuje Aleksandra Wata, zaś w trzy miesiące później Ola Watowa wraz z synem zostaje deportowana do Kazachstanu. Na kazachskim zesłaniu Aleksander i Ola Watowie odnajdują się dopiero dwa lata później. Po wojnie w ramach repatriacji wracają do Polski, z której emigrują w 1959 do Francji. W roku 1967 odbiera sobie życie Aleksander Wat po parunastu latach nieuleczalnej i ciężkiej choroby bólowej. Ola Watowa od tego czasu zajmuje się spuścizną po mężu - opracowuje m.in. rozmowę Czesława Miłosza z Aleksandrem Watem (ukazuje się pod tytułem: Mój wiek). Jej autobiograficzna książka Wszystko co najważniejsze... jest niezwykłym zapisem wspomnień z całego życia autorki, a w szczególności z okresu jej małżeństwa z Aleksandrem Watem. Na jej podstawie Robert Gliński nakręcił film, który w roku 1992 dostał główną nagrodę (Złote Lwy) na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
[Agora, 2011]