(0 szt)
zł
zobacz koszyk
dobry, okładka z niewielkimi zarysowaniami i lekko ubitymi krawędziami grzbietu (dolną i górną), blok książki trochę przybrudzony, na stronie przedtytułowej dawna niewielka pieczątka własnościowa
Bierzemy do ręki pamiętnik, którego zeszyty zapisane ładnym, równym pismem zostały starannie ponumerowane i pieczołowicie przechowane dla potomnych.
Maria Górska miała świadomość, że żyje w niezwykłych, choć dramatycznych dla Ojczyzny czasach – rozdarta rozbiorami Polska, bliscy i najbliżsi prześladowani za wiarę i pochodzenie. Ale przecież jest to świat widziany oczami kobiety, a więc pełen drobiazgów i smaków życia codziennego, domowych, rodzinnych uroczystości, zrękowin, ślubów, wyjazdów "do wód", kłopotów i radości z kolejnymi licznymi dziećmi…
Ta pracowita, mądra pani pomniejsza swoją rolę w walce o przetrwanie rodziny w ciężkich czasach, zabiegach o zachowanie "substancji" majątkowej. Prawdę poznamy śledząc jej niezwykłe, bardzo żywo opisane koleje losu. To właśnie ona jest opoką rodziny, ryzykantką, która ma odwagę bronić i wspierać prześladowanych unitów, podejmować męskie decyzje, pędzić dorożką pełną futer i ciepłych okryć za deportowanymi. Takie były ówczesne Matki Polki, do których kierowali poematy poeci.
Maria Górska urodziła się w 1837 roku w majątku Kolano na Podlasiu, zmarła w 1926 roku w Woli Pękoszewskiej. Jej synowa napisała w swoich wspomnieniach: „Umarła nagle, robiąc pończochy dla ubogich i słuchając głośnego czytania”.
[Twój Styl, Warszawa 1996]