(0 szt)
zł
zobacz koszyk
dobry, okładka z niedużymi zarysowaniami i przygięciami, trochę pożółkły papier i blok książki od zewnątrz, ten ostatni również lekko przybrudzony, nieduży punktowy ślad po dawnym zamoczeniu na górnym marginesie części kartek
W korczakowskiej "pedagogice małego człowieka", a nawet w szerszej, europejskiej refleksji nad dzieckiem i dzieciństwem, specjalne miejsce zajmuje utwór Jak kochać dziecko. Esej ten, "pisany w lazarecie polowym, pod huk armat", w czasie pierwszej wojny światowej, bywa określany mianem pedagogicznego confiteor Korczaka. I nie ma chyba w tym stwierdzeniu przesady. To żarliwe wyznanie wiary w dziecko, w wyjątkowe miejsce najmłodszych w życiu świata, uwzględnia, obok wiedzy pediatry i mądrości pedagoga, także spojrzenie poety i zadumę filozofa. Ciepły i bliski, służący radą opiekun idzie tu w parze z chłodnym mentorem, który nie raz przemienia się w mocno zgryźliwego prześmiewcę. Jest to refleksja o uciążliwej, codziennej i wyczerpującej pielęgnacji dziecka, jak i o radości, satysfakcji i dumie rodzicielskiej. Góruje nad tym, choć nie zawsze wyraźny, jakby meandrujący, raz podany w formie opisu, innym razem w formie pytania czy oceny - obraz rozwoju dziecka.
[Jacek Santorski & Co., 2002]