UCHO, GARDŁO, NÓŻ

Tonka Babić - bohaterka powieści Ucho, gardło, nóż - kobieta po pięćdziesiątce, spędza bezsenną noc. Leży w łóżku przy włączonym bez dźwięku telewizorze i pochłaniając kolejne tabliczki czekolady, opowiada swoje życie. Przeskakuje z miejsca na miejsce, tragiczne wydarzenia przeplata komicznymi epizodami, rwie narrację, droczy się z ciekawskim czytelnikiem-podglądaczem. Jest szczera aż do bólu, nie oszczędza nikogo, ale przede wszystkim nie oszczędza samej siebie.

Janusz Głowacki:
"Monolog kobiety, brutalny i zabawny, bolesny i bezwstydny, z wojną bałkańską w tle".

Dawid Warszawski:
"Straszna baba! Wyrazy współczucia dla męża, rodziny, przyjaciół i rodaków. I dla tysięcy czytelników jej książki, w Chorwacji i Serbii, którzy nie mogli się od niej oderwać, tak jak nie można się powstrzymać od dotykania językiem bolącego zęba. To nie jest dobra książka, ale historia, którą opowiada, też nie jest dobra. Nic dobre, co się dobrze nie kończy, ani nawet dobrze nie zaczyna".

Maria Wiernikowska:
"Weźcie wdech, bo to pali gardło jak spirytus. Przeczytajcie w jedną noc. Wydech. A potem spróbujcie jakoś dalej żyć".

Kinga Dunin:
"Zajebista!"

[Drzewo Babel, 2004]