PERŁA

Perła to nie tylko fascynująca lektura, lecz zarazem swoiste świadectwo wiktoriańskiej podwójnej moralności. "Zamknij oczy i myśl o Anglii" - pouczała królowa Wiktoria swoją córkę przed nocą poślubną; powszechnie uważano też, że "damy nie mają nóg", albowiem publiczne obnażenie przez kobietę kawałka łydki uchodziło za obrazę obyczajów. Jednak cnotliwi i wstrzemięźliwi na co dzień dżentelmeni i ladies w ukryciu dawali upust swoim nawet najbardziej wyuzdanym pragnieniom i fantazjom. Książka zawiera dwie opowieści wybrane ze słynnego angielskiego czasopisma. 

Pierwsze opowiadanie, Lady Pokingham albo Wszyscy to robią. Jej własna opowieść o lubieżnych przypadkach, jakich doświadczyła zarówno przed poślubieniem lorda Crim-Cona, jak i w późniejszym czasie, jest kroniką rozpustnego życia stojącej nad grobem bohaterki, która postanowiła pozostawić opiekunowi opis swoich niegdysiejszych szaleństw, orgii i lubieżnych praktyk seksualnych. Zaczęła znajdować w nich upodobanie już w czasach szkolnych, jako mała dziewczynka, kiedy poddano ją chłoście. 

Opowiadanie drugie, La Rose d'Amour, czyli przygody dżentelmena - poszukiwacza rozkoszy, to barwna historia młodzieńca wciągniętego przez dwóch lubieżnych kuzynów do tajnego nielegalnego klubu organizującego wyuzdane orgie. Jedyny dozwolony strój damski na tych imprezach to naszyjnik z pereł i przejrzysta koszulka. Znaczna część akcji rozgrywa się w zmysłowej atmosferze Orientu. 

"Perła. Magazyn Lektur Pikantnych i Lubieżnych" ("Pearl. A Magazine of Facetiae and Voluptuous Reading"). Słynne angielskie czasopismo ukazujące się w Londynie od lipca 1879 do grudnia 1880 roku. Jego wydawcą był William Lazenby, który opublikował również inne klasyczne dzieła należące do tego gatunku, m.in. powieść "The Romance of Lust", a także periodyki "The Oyster", "The Boudoir" i "The Cremorne". Ukazało się ogółem osiemnaście numerów "Perły" (oraz dwa specjalne dodatki bożonarodzeniowe): ich zawartością są opowiadania erotyczne, pikantne dowcipy, limeryki i anegdoty oraz rzekomo autentyczna korespondencja, której treść dotyczyła seksu. Utarła się wtedy opinia, iż bohaterowie zamieszczanych tam tekstów to rzeczywiste postacie z wyższych sfer angielskich, przeżywane zaś przez nie wyuzdane przygody wydarzyły się naprawdę. Jak dalece odpowiadało to rzeczywistości, tego dziś już nie wiemy... 

[W.A.B., 2011]