FREDZIA PHI-PHI [Kubuś Puchatek]

Mam ogromną tremę oddając Fredzię Phi-Phi w ręce Czytelników. Jest to bowiem nowy przekład Winnie-the-Pooh, książki znanej w Polsce jako Kubuś Puchatek. Kubuś Puchatek w tłumaczeniu Ireny Tuwim podbił serca kilku pokoleń Czytelników, stał się jednym z ulubionych utworów dla dzieci [...] Po cóż więc wprowadzać zamęt nowym przekładem?

Otóż Kubuś Puchatek różni się znacznie od swego angielskiego pierwowzoru. Irena Tuwim, pragnąc przybliżyć polskiemu Czytelnikowi tekst oryginału, dostosowała go do kanonów obowiązujących w polskiej literaturze dziecięcej. Zmieniona została warstwa stylistyczna utworu. W polskim tekście pełno jest spieszczeń i zdrobnień, które nie występują w oryginale, bohaterowie przemawiają językiem dziecinnym, pewne fragmenty zostały pominięte, inne dopisane, a wiele dwuznaczności uzyskało jednoznaczną interpretację. A przecież Winnie-the-Pooh Milne'a to książka adresowana nie tylko do dzieci, ale również do dorosłych. W sumie Kubusia Puchatka należałoby raczej uznać za adaptację, bardzo zresztą udaną, a nie przekład w pełnym sensie tego słowa.

Fredzia Phi-Phi jest próbą dostarczenia polskiemu Czytelnikowi wiernego przekładu, o ile w ogóle wierny przekład tej książki jest możliwy - roi się w niej bowiem od eksperymentów językowych, gier słów i neologizmów, z których każdy może być tłumaczony na wiele sposobów. [...]
Od tłumacza, str. 5

[Wydawnictwo Lubelskie, 1986]