(0 szt)
zł
zobacz koszyk
dobry, okładka z niewielkimi zarysowaniami i przygięciami rogów, lekko przybrudzony blok książki
Kontynuacja Klimatyzowanego koszmaru, zachowująca zasadniczo ten sam reportażowy charakter, co część pierwsza, lecz wzbogacona o nowe, publicystyczne wątki.
Obok galerii wspaniałych portretów ludzi ze świata sztuki, którymi Miller był zafascynowany i którym chciał oddać hołd, czytelnik znajdzie też dowcipne, prześmiewcze eseje i opowiadania, a ponadto pełen oskarżycielskiej pasji, żarliwy protest przeciwko wojnie, jakże nieprzystający do atmosfery patriotycznego zapału, kreowanej przez amerykańskich polityków i media z chwilą przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny (z tego zresztą powodu Pamiętać, by pamiętać mogło się ukazać dopiero w 1945 roku). Najpiękniejszy chyba w całym tomie jest rozdział, w którym autor z wielką nostalgią powraca we wspomnieniach do czasów paryskich, opisując z czułością i wzruszeniem swych ówczesnych przyjaciół.
[Noir sur Blanc, 2001]