SARTORIS

W Sartorisie Faulkner po raz pierwszy zwrócił się, pisząc, do rodzimego materiału, znalazł wzory swoich bohaterów, obraz swojej Ameryki wśród rzeczywistości najbliższej i we własnej rodzinie z całą jej tradycją. Tu Faulkner założył fundamenty i w pierwszym rzucie naszkicował mapę swojego okręgu Joknapatawpha.

Wszystko, co Faulkner o Joknapatawpha napisał, od tej książki się wywodzi, uzupełnia ją i rozwija. Toteż czytelnik znajdzie tu starych znajomych, bohaterów innych jego powieści i opowiadań, dawniej już przełożonych na język polski. (...) Lektura tej powieści to jak gdyby odwiedziny u nich w domu.

[PIW, 1960]