SZALONE ŻYCIE WAMPIRA

bardzo dobry, okładka z minimalnymi otarciami i przygięciami rogów

Wampiryczna komedia romantyczno-sensacyjna w stylu MaryJanice Davidson i Charlaine Harris. 

Francesca Marinelli ubóstwia wiek XXI. Po 228 latach wreszcie czuje się jak w domu… 

Francesca, wampirzyca uwięziona przed dwustu laty pod ziemią i uwolniona podczas remontu wiktoriańskiego dworu, musi nauczyć się żyć w XXI wieku, gdzie wampiry są rejestrowane i monitorowane. Nowy etap życia po życiu bardzo jej się podoba, chociaż wszystko, co wiedziała, trochę się zdezaktualizowało. Najbardziej martwi ją, że przeterminowała się jej wiedza o mężczyznach – zwłaszcza że wokół niej kręci się przystojny policjant z wydziału przestępstw paranormalnych, który podejrzewa ją o serię tajemniczych zabójstw. 

227-letnia wampirzyca musi nauczyć się radzić sobie z nowo odkrytym zakupoholizmem, randkowaniem i podejrzeniem o morderstwo – a wszystko w zabójczym słońcu Florydy. 

Być martwą nie jest całkiem tak, jak sobie wyobrażaliście. Uwierzcie na słowo Francesce Marinelli, uwięzionej pod ziemią przez ponad dwieście lat i odkopanej podczas renowacji wiktoriańskiego domu w zabytkowym St. Augustine na Florydzie. Jako że sama jest atrakcją turystyczną, doskonale nadaje się do pracy przewodniczki wycieczek po historycznym Mieście Duchów. 

Cesca rozpoczyna nowy etap życia po życiu i wyposażona w odpowiednio mocny krem z filtrem nareszcie może sobie poużywać – zwłaszcza na zakupach w całodobowych sklepach. 

Niestety wszystko, co wiedziała, trochę się zdezaktualizowało. A najbardziej przeterminowała się jej wiedza o mężczyznach. A kiedy turyści z jej wycieczki zaczynają ginąć, policja oczywiście podejrzewa ją. Ostatecznie jest wampirem. 

Teraz Cesca ma na głowie trupy, prześladowców z antywampirycznej straży obywatelskiej, przystojnego porucznika wydziału przestępstw paranormalnych i nieistniejące życie miłosne. I zaczyna żałować, że naprawdę nie jest martwa. A przynajmniej nie leży w grobie, gdzie była bezpieczna. 

[Amber, 2011]