POEZJA OGRODÓW: O semantyce stylów ogrodowo-parkowych

dobry, obwoluta z niewielkimi zarysowaniami, przygięciami przy krawędziach i naklejoną z tyłu starą ceną, blok książki minimalnie przybrudzony, na stronie przedtytułowej dawna pieczątka własnościowa

93 ilustracje w tekście.

* * * * * * *

Książka niniejsza nie jest historią ogrodów ani opisem poszczególnych dzieł sztuki ogrodowej. Jest to próba podejścia do stylów ogrodowych jako przejawu świadomości artystycznej poszczególnych epok i krajów. Chodzi oczywiście o wybrane kraje i epoki, czyli o takie, które mogą pomóc w zrozumieniu właściwości ogrodów rosyjskich, Dlatego też holenderskiej odmianie baroku poświęca się w książce więcej uwagi niż klasycyzmowi francuskiemu; z tego samego względu romantyzm zajmuje w niej miejsce specjalne, jago bowiem rola w kształtowaniu rosyjskiej sztuki ogrodowej byłą szczególnie doniosła. (...) Mnie interesuje, jakie współzależności istnieją między twórczością poety a sztuką zakładania ogrodów, jakim wspólnym stylom, jakim stylistycznym formacjom są one podporządkowane, jakich wspólnych idei są wyrazicielami, a co za tym idzie i co rozumie się samo przez się, jaką rolę odgrywa sztuka ogrodowo-parkowa w twórczości poety?

Reasumując: książka moja nawiązuje do obszernej tematyki traktującej o współzależności różnych dziedzin sztuki.
Od Autora, str. 5

[Ossolineum, 1991]