WDOWA COUDERC

Posłowie - Paul Theroux.

* * * * * * *

Wdowa Couderc. Pracowita, energiczna, wyrachowana, mściwa. Gotowa na wszystko, byle tylko znienawidzona przez nią rodzina zmarłego męża nie odebrała jej domu. Beznadziejną miłością kocha syna, który bezustannie śle do niej z więzienia prośby o pieniądze.

Jean Passerat-Monnoyeur. Pociągający, tajemniczy, niebezpieczny, nieobliczalny. Nieprzygotowany do życia na własny rachunek, po pobycie w więzieniu nie chce mieć nic wspólnego ze swoją bogatą i wpływową rodziną. Jeśli kogoś nienawidzi, to przede wszystkim siebie. Nigdy nie nauczył się kochać.

Nie spuszczała z niego uważnego spojrzenia, nic nie uszło jej uwagi, nieogolone policzki, jasne, niewidzące oczy, szary garnitur, zniszczony, ze śladami dawnej elegancji, lekkie pantofle. Pewnie poruszał się bezszelestnie, zwinny jak kot. I pewnie, poza siedmioma frankami pięćdziesiąt, które dał kierowcy w zamian za niebieski bilet, nie miał grosza w kieszeni.

On też ją obserwował, mrużył oczy, jakby chciał się jej dokładniej przyjrzeć, a w pewnej chwili lekko skrzywił usta w uśmiechu.

Przypadkowe spotkanie tych dwojga wydaje się dla nich początkiem lepszej przyszłości.

Czy zdołają - wspólnie lub każde z osobna - rozpocząć życie od nowa?

"Gdybym nie przeczytał Wdowy Couderc, nie mógłbym napisać Obcego".
Albert Camus

"Oto przykład zdolności Simenona do dostrzegania podobieństw między zupełnie niepodobnymi środowiskami i wykazywania uniwersalności tragedii, która dzieje się w każdym z nich".
The New York Times

"Powieści psychologiczne Simenona są niezwykłe: trudne, posępne, drastyczne, przepełnione goryczą i poczuciem winy, zapachem miejsc, do których trudno mieć jakikolwiek sentyment, przerażające bezwzględnością spojrzenia, a mimo to niesamowicie zajmujące".
John Banville

"Simenon jest nie tylko mistrzem suspensu, umie też tak głęboko wniknąć w umysły stworzonych przez siebie postaci, że z nadzwyczajną wiernością oddaje najbardziej nieuchwytne motywy ludzkich działań".
Cleveland Press

[W.A.B., 2010]