PIOTR BRUEGHEL

Feliks Timmermans miał w tym wypadku zadanie trudne. Musiał sięgnąć głęboko w odległą epokę i dzieje, chcąc zbliżyć do czytelnika postać świetnego malarza z 16 wieku. Na wskroś inne realia codziennego życia, odmienny sposób myślenia i reakcji uczuciowych, chłopski prymityw i tradycje, bo w tym środowisku urodził się i wyrósł Piotr Brueghel, w małej wiosce nad rzeką Dommel, rozlewny, powolny rytm ówczesnego bytowania, głodni i nędzarze z jednej strony, z drugiej bogaci i ponad miarę syci, dalej środowisko i pracownie malarzy holenderskich, czasy panowania Hiszpanów we Flandrii i ich okrutna walka z kacerzami - wszystko to musiał autor ogarnąć i wskrzesić w swej powieści, a na tym tle dopiero ukazać zadziwiające zjawisko, jakim był Piotr Brueghel, artysta na wskroś ludowy i mocno wkorzeniony w ziemię, który jak nikt przed nim odtworzył życie i duszę swego ukochanego kraju. [...]

W swej biografii posłużył się Timmermans przede wszystkim dziełami malarza. Czerpiąc z nich, niejako reprodukując ich wizualność w słowach, napisał tę opowieść.

[Wydawnictwo Literackie, 1973]