KATONIELA

Postanowiłam napisać tę książkę ze złości na zakłamane postawy niektórych katolików.
Pisałam tę książkę jednak z coraz mniejszą złością, a z coraz większym współczuciem dla każdej z postaci.
Czytałam tę książkę z wielką czułością dla Anieli.
I znowu ze złością. Bo jej historia jest historią (w różnym stopniu) wielu katoliczek...
Ewa Madeyska

Powieść, która naruszyła tabu. Wstrząsająca spowiedź z życia kobiety zniewolonej przez obłudny polski katolicyzm. Bezwzględnie opowiedziana historia dzieciństwa, młodości i dojrzewania w "patologicznie katolickiej" rodzinie, gdzie nie ma miejsca na uczucia, jest za to przemoc i okrucieństwo w imię oklepanych regułek wspieranych autorytetem Biblii i Kościoła.

Bohaterowie tej rodzinno–katolickiej sagi są niekochani i nieumiejący kochać. Męczą się w domach zamienionych w pułapki. Mężczyźni uciekają w romanse, a kobiety w dewocję. Dzieci, jak ryby – nie mają głosu. Wymogi fundamentalnej tradycji i rytuału całkowicie określają życie środowiska, w którym rozgrywa się akcja powieści.

Bezrefleksyjna bigoteria uznaje tylko jeden model życia przekazywanego z pokolenia na pokolenie – "wzorzec katolicki", który daje mężczyznom prawo do sprawowania władzy w domu, do uzależnienia ekonomicznego i do wykorzystywania seksualnego swoich żon. Kobiety ta sama zasada uczy pokory i zgody na status niewolnicy.

Książka bardzo odważna i oskarżycielska. Napisana ostro i plastycznie. Dramatyzm "życia codziennego" przedstawiony jest tak, że powieść mogłaby mieć pretensje do psychologicznego thrillera.

[Wydawnictwo Literackie, 2007]