(0 szt)
zł
zobacz koszyk
bardzo dobry, okładka z nieznacznymi otarciam i zarysowaniami, blok książki minimalnie przybrudzony
Książka jest zapisem rozmów, w których Agnieszka Osiecka opowiada o domu rodzinnym i dzieciństwie, o rodzicach: neurotycznej, despotycznej matce i wspaniałym ojcu, Wiktorze Osieckim, sławnym pianiście, wzorze człowieka i artysty, któremu przez całe życie pragnęła dorównać.
Wspomina studia na Uniwersytecie Warszawskim i w łódzkiej "Filmówce", kiedy to przeżywała pierwsze miłości i nawiązywała przyjaźnie. Opowiada także o niezbyt udanych początkach pracy dziennikarskiej i wspaniałych latach w Studenckim Teatrze Satyryków (STS) w Warszawie - wtedy powstały jej pierwsze wiersze i piosenki. Obszerne fragmenty książki to krytyczny opis ówczesnej rzeczywistości politycznej, życia społecznego i artystycznego.
Na tym tle Osiecka snuje refleksje na temat życia, jego sensu i wartości, przemijania, a także roli twórczości. Pozwala to uważnemu czytelnikowi lepiej zrozumieć dorobek artystki, w którym znajduje odbicie jej bogate i niełatwe życie.
[Prószyński i S-ka, 2005]