POD DRZEWEM MAGNOLII

bardzo dobry, lekko pożółkły papier i blok książki od zewnątrz, ten ostatni również minimalnie przybrudzony

Pełne liryzmu i bogactwa opisów wspomnienia Frances Mayes z czasów dzieciństwa i dorastania na południu Stanów Zjednoczonych.

Tym razem Frances Mayes wraca do punktów zwrotnych, które naznaczyły jej wczesne lata, spędzone w miasteczku Fitzgerald w stanie Georgia. Z właściwym sobie wdziękiem i elegancją oddaje przemożny wpływ krajobrazów Południa, ideę rodzinnego domu i trwałą moc oddziaływania wspomnień o rodzinie niełatwej, ale kochającej.

Od czasów gdy była pełnym temperamentu, choć skrytym dzieckiem, poprzez studia uniwersyteckie – okres cudownej wolności, który wpoił jej głęboki szacunek dla przyjaźni i rozbudził zamiłowanie do podróży – aż po ucieczkę i nowe życie w Kalifornii, Mayes barwnie odtwarza pełne napięć związki z ludźmi, snując słodko-gorzkie opowieści o skomplikowanej rodzinie: pięknej, ale kruchej matce, nieprzewidywalnym ojcu, o dziadkach, siostrach, kuzynach i rodzinnej służącej, swojej powierniczce.

Pod drzewem magnolii to szczera, dowcipna i poruszająca oda do rodziny i do pewnego miejsca, refleksyjna opowieść o tym, w jaki sposób one nas definiują, bądź sprawiają, że sami siebie tak a nie inaczej definiujemy. Mayes delektuje się słodyczą Południa, smakami potraw serwowanych przy rodzinnym stole i zapachem drzew rodzinnego miasteczka. Powstaje niezapomniana opowieść o dziewczynce, której wnikliwość i rodząca się samoświadomość kazały opuścić Południe, zjechać resztę świata i wrócić do domu z głębszym zrozumieniem tego, ile dla niej znaczył.

[Prószyński i S-ka, 2014]