MELANCHOLIA

Mimo wspaniałych osiągnięć naukowo-technicznych i znacznej poprawy warunków życia nie można naszego stulecia nazwać radosnym; prawdziwa radość życia jest zjawiskiem coraz rzadszym, a smutek coraz bardziej powszechnym. W psychiatrii, która jest poniekąd krzywym zwierciadłem życia społecznego, ekspansja smutku jest aż zanadto widoczna, a leczenie depresji stało się jej codziennym zadaniem.

Pojęcie "melancholia" znane było już Hipokratesowi, a choć przez ostatnie kilkadziesiąt lat w terminologii lekarskiej rezygnowano z niego często na rzecz bardziej technicznego terminu "depresja", zdaje się ono lepiej oddawać niektóre swoiście ludzkie aspekty tego zjawiska. Taki też tytuł wybrał dla swojej monografii poświęconej depresjom profesor T. Kępiński, jakby wskazując na obecność bardziej ogólnych, egzystencjalnych wątków, które przewijać się w niej będą obok naukowego dyskursu. Melancholia nie jest więc tylko specjalistyczną monografią, ale i swoistą rozprawą na temat ludzkiego smutku, który tak niełatwo jest oddzielić od pewnych stron naszego życia.

[Sagittarius, 1993]